Κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα το Βόιο απελευθερώνεται από την Οθωμανική κυριαρχία και ενσωματώνεται στην Ελλάδα.
Το Κριμίνι, αν και μικρότερο από τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια, συνδέθηκε με τη γενικότερη κοινωνικοοικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής. Διατήρησε παραδοσιακά χαρακτηριστικά, με πετρόχτιστα σπίτια, εκκλησίες και σχολείο που αποτελούν μαρτυρίες της αρχιτεκτονικής και της τέχνης της εποχής. Γίνεται το πρώτο τηλεφωνικό κέντρο της περιοχής, αγοράζει ραδιόφωνο, αποκτά αίθουσα τελετών στο σχολείο, πίστα για τη διοργάνωση χορών και μόνιμη συγκοινωνία με το Τσοτύλι.
Οι κάτοικοι του Κριμινίου ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αμπελουργία και τη ραπτική. Την περίοδο αυτή αναδείχθηκαν εξαίρετοι τεχνίτες στην οικοδομική (καλφάδες), ξυλουργική, χρυσοχοΐα, υποδηματοποΐα, αγγειοπλαστική και άλλες τέχνες.
